गुप्ती नामसकी नगरमा पस्न्या बखत्मा पनि ।
कस्ता रीत्सित कष्ट भोग गरि यहाँ उत्तीर्ण ह्वौंला भनी ।।
चिन्ता धेर हुँदा युधिष्ठिरजीका मन्मा लहड यो गयो ।
सम्झी झट्ट तहाँ जगत जननिको स्तव गर्न लाग्नु भयो ।।१।।
मालिक चौध भुवन्कि जोभगतका खातिर ब्रजैमा गई ।
लिला गर्नु भयो यशोमतिजीका कोषवाट पैदा भई ।।
नन्दैका कुललाइ उज्वल गरि भक्तै उपर प्रेम धरी ।
कंसैको पनि गर्व नाश हुन गयो जस्का प्रभावले गरि ।।२।।
कंसैले पनि मार्नको मन गरि हात्मा उठायो जसै ।
विद्युतका सरि रुप धरी गगनमा उडनुभयो झट तसै ।।
माला दिव्य र दिव्य वस्त्र जस्का खड्गै छ हात्मा पनि ।
प्रख्यात छन तीनलोकमा भगवती बैन्ही हरिकी भनी ।।३।।
दु:खित भै जगदम्बिका चरणको ध्यान गर्दछन जो यहाँ ।
पापले मुक्त भएर भक्तहरु ती पुग्छन परमपदमहा ।।
गाई धापविषे गिरिन यदि भन्या सज्जन जउन रीत गरी ।
झिक्छन सोरितले त भक्त दु:खमा पर्दा उतार्छिन धरी ।। ४।।
प्रभाव यस्तो जानी जगत-जननीका चरणमा ।
मनैले शिर राखी कुरुपती प-या झट शरणमा ।।
स्तुति गर्न्या मन भैकन अधिक काँतर स्वर गरि ।
स्तवन गर्छ्न शास्त्रे-विधी शीत नयनभर जल धरी ।।५।।
हे दुर्गे सबलाई वर पनि दिन्या कौमार स्वरुपकि भई ।
तेज तिम्रो पनि बालसुर्यसरिको मुख पुर्णचन्द्रै झई ।।
चारै बाहु चतुर्मुखै अति कठोर श्रेणी पयोधर पनि ।
धारण गर्नु हुन्या म पर्दछु शरण मंगल दिनुहोस भनी ।।६।।
मयुर्का रङ जस्ता अति असल बाला छ करमा ।
अधिक खुल्न्या नुपुर मणि जडित पाउ उपरमा ।
प्रभाव लक्ष्मीका झै गरीकन त घुम्न्या गगनमा ।
दया तिम्रो पाउँ भनिकन म पर्छु शरणमा ।।७।।
चार बाहु बिचमा छ पात्र र कमल घण्टा र चक्रै धनु ।
लम्बा हातबिषे छ पाश अति असल शोभायमान क्या भनुँ ।
कुण्डल कान बिषे खजित छ सुनका हीराहरु लाल जडी ।
शोभा गर्नु हुन्या जगत-जननीको माग्छु दया यो घरी ।।८।।
कपालमा केश बन्धन मुकुट पनि धर्न्या अति असल ।
शशी लज्जित गर्न्या मुखकमलको सुन्दर सकल ।।
अति लामु चुल्ठो सरपसरि झुल्न्या जघनमा ।
लगायाको सिक्री झुनुझुनुनु गर्न्या गमनमा ।।९।।
अगाडि सागर्को मथन गर्दा बासुकीसरि ।
लपेटन्या मंदरझैजघन सुनकी सिक्री कबरी ।।
बडो शोभा गर्न्या झलमल भई त्यै जघनमा ।
हजुर्को हे दुर्गे स्वरुप पनि ध्यान गर्छु मनमा ।।१०।।
ध्वजा धर्न्या सुन्दर मजुर पनि जस्का उपरिमा ।
कुमारी रुपधारी रहिकन सबै स्वर्गाभरिमा ।।
पवित्र गर्छन जो पुजन गरदा देवगणमा ।
कृपा माग्छु मातर म पनि परि तिम्रा शरणमा ।।११।।
त्रिलोकको रोग जस्तो असुर महिषासुर हुन गयो ।
दया तीनलोकमाथी धरिकन त मारिदिनुभयो ।
उसै माफिक मेरा उपर पनि दुर्गे धरी दया ।
सहज्मा दु:ख छुटलान यदि मकन मंगल दिनु भया ।।१२।।
जया भंछन सब्ले बिजय पनि नाम हो हजुरको ।
भगत्का खातिर्मा क्षय गरिदिन्या सब असुरको ।।
अधिक दु:ख पर्नाले घरी घरी म पर्छु चरणमा ।
कृपा राखी अंम्बे मकन लिनु पर्ला शरणमा ।।१३।।
बाँस गर्नु पनि हुन्छ बिन्ध्यगिरीमा काली भनी नाम धरी ।
जो दिन्छन बलिदान मनुश्यहरुले शास्त्रै बिधानले गरि ।।
फेरि श्री जगदम्बिका-चरणका ध्यान गर्दछन जो यहाँ ।
सन्सार्को सुखभोग गरेर पछि फेर पुग्छन परंपदमहा ।।१४।।
प्रात: कालमहाँ उठि हजुरको जो जन स्मरण गर्द्छन ।
फेरि दु:ख हुँदा चरण कमलमा जस्ले त मन धर्दछन ।
तीन माथी करुणा गरि हजुरले संसारका सुख जति ।
पुर्णै गर्दिनुहुन्छ पुत्र धनले खुशी रहन्छन अति ।।१५।।
जंगलमा परदा समुन्द्र तरदा चोर्ले लगार्दा पनि ।
आपद भारी हुँदा सबै हजुरका नाम्ले त टर्छन भनी ।
दुर्गा नाम भजी चरण कमलको ध्यान गर्छ मनले जउन ।
फेरि दु:ख नपाई जन्म भरी खुप ऎश्वर्य भोग्ला तउन ।।१६।।
शोभा कान्ति मति घृती पनि हजुर बिद्या र सिध्दी जति ।
सन्ध्यारात्री दया क्षमा जगतमा कान्ति हुन्या फेर अति ।
हे मातर जगदम्बिके यी जति छन तिम्रा बिभुती भनी ।
जानी ज्ञानीहरु चरण कमलमा धर्छन सदा शिर पनि ।।१७।।
बंन्धनमा गिरदा र मोह परदा धन-पुत्र नाश्मा पनि ।
रोगको जोर हुँदा ठूलो भय हुँदा कल्याण मिलोस लौ भनी ।।
जस्ले पुजन गर्छ भक्ती रसले तन्मन हजुर्मा धरी ।
उस्माथी करुणा गरि सुख दिन्या सब दु:ख मन्को हरि ।।१८।।
राज्को नाश भएर दु:खित भई बिह्वल भयाको म छु ।
संकट नाश हुन्या उपाय अरु क्यै देख्तिन ऎले कछु ।।
केवल श्री जगदम्विके हजुरका ऎले शरणमा परी ।
साष्टाङ्गै पनि गर्छु लौ घरी घरी भर सब हजुरकै गरी ।।१९।।
रक्षा गर्नु हवस प-याँ बिपतमा दासहुँ हजुर्को पनि ।
भक्तै हुँ म त भक्तवत्सल हजुर आया शरणमा भनी ।
दर्शन बक्सनुहोसकमल-नयनलेहेर्नुहवसहामीलाई ।
त्राही -त्राही म भन्छु हे भगवती यो गुप्तवास जानलाई ।।२०।।
युधिष्ठिर्को यस्तो स्तुति सुनी बहुत खुश हुन गई ।
तीनै लोककी माई भगवती तहिँ प्रकट भई ।
हुकुम गर्छिन फेरि सुन वचन मेरो कुरुपती ।
सहज संकट छुटला अब-उपर पर्ला जतिजति ।। २१।।
कृपाले मेरा फेर पृथ्वीभरका दुश्मन जति ।
जिति राज गर्नेछौ नगर मनको शोक अब रति ।
सबै भाइ सङ्मा लिईकन तिमी खुशी मनले ।
बिराटका सङ बस्दा कछु खबर जान्दैन जनले ।। २२।।
सबै मेरा तिम्ले स्तुति पनि गरेउ जौन अहिले ।
जउन जन पाठ गर्दा बिपद परदा खेरी कहिले ।
दया राखी उस्का सकल मनको ताप म हरुला ।
बिपदको नाश पारी धन र जनले पुर्ण गरुला ।।२३।।
प्रात: काल्मा सबेरै उठिकन दिन-दिन स्तोत्र यो पाठ जसले ।
गर्ला सुन्ला सुनाउला खुशी शीत म-उपर भक्ती भै प्रेम रस्ले ।
तेस्लाई वर म दिन्छु सकल जगतको भोग ऎश्वर्य गर्ला ।
फेरि मेरा कृपाले गरिकन रणमा शत्रुको शेखी हर्ला ।। २४।।
राजन ! भंन्छु म ऎले तिमीहरु जति छौ मत्स्य देशमा त जाउ ।
जान्या छैनन कसैले सहजसंग तहाँ बर्ष दिन यो बिताउ ।
भन्या रक्षा सबैको गरिकन बरदान धर्मराज लाई दिई ।
पाल्नु भो धाममा फेर जगतकि जननी अन्तरैध्यान लिई ।।२५।।
अन्तरध्यान भईन जसै भगवती राजा खुशीले गरि ।
पाशा रत्न समानका र थरकी काषीबीषे झट धरी ।
ब्राह्मण झैं मुरती लिई कुरुपती सब्का अगाडि महाँ ।
मत्ता हात्ती सरी गमन पनि गरि पौंच्या बिराट छन जहाँ ।।२६।।
इति भगवती स्तोत्रम् ।
